Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο,ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΣΤΗΝ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ

Έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι οι τεχνολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν ελάχιστες και υπολείποντο κατά πολύ των επιστημονικών τους θεωριών. Όμως ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών, που συστηματικά αποσιωπώνται, καταδεικνύουν το εντελώς αντίθετο.

Ακόμη και κάποια διασωθέντα μνημεία της αρχαιότητας παρουσιάζουν ως προς την τεχνολογία τους και τις ιδιότητές τους εκπληκτικά επίπεδα γνώσεως, που είναι γνωστά σε λίγους ερευνητές σήμερα. Παράδειγμα αποτελούν οι αποδείξεις για την επιστήμη της Χημείας, ένα γνωστικό κλάδο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού με τεχνολογικές εφαρμογές που δεν υπολείποντο σε τίποτε των σημερινών, κλάδο που εν τούτοις είναι λησμονημένος από το διεθνές ακαδημαϊκό κατεστημένο.

Ο Ιωάννης Τσαγκάρης, καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, είναι απ’ τους ελάχιστους ερευνητές , που εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανασύρει απ’ την ιστορία την θαμμένη γνώση των προγόνων μας. Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής κ. Τσαγκάρης στο περιοδικό “Δαυλός” που φωτίζει άγνωστες πτυχές της Χημικής επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και η συνέντευξη του κ. Ευσταθιάδη του μηχανικού που έκανε την μελέτη του αρχαίου σκυροδέματος.
Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Τσαγκάρη, ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για τις Χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ποια είναι η κυρίαρχη άποψη που προβάλλεται σχετικά με την γέννηση αυτής της επιστήμης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι περισσότεροι και σήμερα δέχονται, ότι η Χημεία έχει τις ρίζες της στην Αίγυπτο, που διέσωσαν οι Άραβες αλχημιστές και κατόπιν οι αλχημιστές του Μεσαίωνα. Η Ελληνική συμβολή δεν ήταν καθόλου γνωστή παλαιότερα, αλλά και σήμερα δεν προβάλλεται επαρκώς. Εκείνος που ανέδειξε την καταλυτική συνεισφορά των Ελλήνων στην γένεση αυτής της επιστήμης ήταν ο Γάλος χημικός Marcelin Berthelot γύρω στα 1888.

Ο Μπερτελώ μελέτησε αρχαία και μεσαιωνικά κείμενα καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν μεγάλες και πέρασαν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής εποχής. Στην Ελλάδα συνεχιστής των απόψεων του Μπερτελώ και πρωτεργάτης της ανάδειξης της Ελλάδος ήταν ο Μιχαήλ Στεφανίδης από την Λέσβο, καθηγητής της Ιστορίας των Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέρα από τις ιστορικές πηγές, που ερεύνησαν αυτοί οι δύο επιστήμονες, υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα, που να καταδεικνύουν ένα μέρος της γνώσης αυτής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Για παράδειγμα στην Ρόδο ήκμασε η πόλη Κάμιρος, απ’ τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι το 400 π.Χ. , όταν ο μεγάλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ιππόδαμος έκτισε την πόλη της Ρόδου και η Κάμιρος παρήκμασε.

Στην ακρόπολη λοιπόν της Καμίρου σώζεται σήμερα κτίσμα μιας μεγάλης δεξαμενής από μπετόν, χωρητικότητας 600 κυβικών μέτρων που χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Είναι πράγματι από μπετόν με προδιαγραφές, σύσταση, ποιότητα, ποιοτική αντοχή και ελαστικότητα όμοια με τις σημερινές, σύμφωνα με εργασία του κ .Ευσταθιάδη.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ

*Αγιάνης - Αγιάνογλου -Η ορθή γραφή του ειναι με ενα Ν γιατί δεν προέρχεται απο το Ιωάννης=Γιάννης. Βεβαια και το Γιαννης γιατι να γράφεται με 2 Ν;
Κανεις δεν ξερει αλλά ετσι συνηθίσαμε. Το Αγιανης προέρχεται απο το τουρκικο âyan σημαίνει: υψηλά πρόσωπα, προεστώτες, κοτζαμπάσηδες. Επίσης âyanina σημαίνει "στους προεστους" , στο μερος με τους προεστούς.
Απο αυτή τη λέξη πήραν τ' (α)Γιάνινα (και οχι Ιωάννινα) το ονομά τους αφου ήταν κεφαλοχώρι και εκει συγκεντρώνωνταν οι προεστοί.

Αλογοσκούφης

Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις των άλογων δεν περιλαμβάνουν σκούφους. Δεν πρόκειται ούτε για άλογο" (ίππος) ούτε για σκούφο (κάλυμμα της κεφαλής) . Έτσι επονομάζεται κάποιος που είναι άλογος (παράλογος, χωρίς λογική [Σταμ 68]) και κούφος (κενός, άδειος, χωρίς περιεχόμενο [ Σταμ 546]. Τα συμπεράσματα για την πορεία της οικονομίας δικά σας.

Μια πιο συνηθισμένη μορφή με αντιμετάθεση των συστατικών της λέξης είναι το "κουφάλογο" με την ίδια ακριβώς σημασία και που παρετυμολογείται από το κουφός (κωφός) αντί του ορθού (κούφος).

Η σύγχυση του επιθέτου "άλογος" με το ουσιαστικό "άλογο = ίππος" αποδεικνύεται πανηγυρικά με την παρερμηνεία της έκφρασης "πράσσειν (πράττειν) άλογα" που γράφεται (και εννοείται) σήμερα "πράσιν'(α) άλογα".



*Αλτιπαρμάκης Το Αλτιπαρμάκης προέρχεται απο το τουρκικο alti(εξι)+parmak(δάκτυλο) σημαίνει: εξαδάκτυλος. Φυσική δυσμορφία που όμως ειχε μεγάλη αξία αφού υπήρχε προφητεία ότι ενας εξαδαχτύλος θα πάρει πίσω την Κωνσταντίνου Πόλη.

Αναγνώστου-Αναγνώστης:
Κατώτερος Κληρικός, καθιερωμένος στο λειτούργημα αυτό με χειροθεσία Επισκόπου. Είναι επιφορτισμένος με την ανάγνωση των διαφόρων αναγνωσμάτων (χύμα ή εμμελώς) της Λατρείας μας. [Ημεροβ] . Αναγνωστάκης, Αναγνωστοπουλος, Αναγνωστιδης



Βαρ- Μπα- Οι αρχαιοι το β το προφεραν ως Μπ (βλ. Μπάμπαλης παρακάτω). Οι Νεολέλληνες βρηκαν το πατρογονικο Μπ ως κακοηχο και βάρβαρο τουλαχιστο στα Επωνυμά τους. Αρχαιοκαταγόμενοι ή οχι το αλλαξαν σε β. Ετσι ο Μπαρμπαγιάννης εγινε Βαρβαγιάννης, ο Mπαρμπέρης εγινε Βαρβέρης, ο Μπεγλέρης έγινε Βεγλερής και υπουργός. Η εκδικηση των αρχαιων ειναι οτι και τον Βαρβαγιάνη θα τον πράφεραν "Μπαρμπαγιαννη". Δεν γλιτώνεις εύκολα απο δαύτους, καλά που πέθαναν όλοι.