Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

ΕΠΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Η Επεξήγηση των επιθέτων του χωριουΑγίου Προδρόμου

Το χωριο Άγιος Πρόδρομος, βρίσκεται στην κεντρική Χαλκιδική.---- Απέχει από την πρωτεύουσα, τον Πολύγυρο, μόλις 14 km. και από την Θεσσαλονίκη 50 km.----
 Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το χωριό κατοικείται από 452 κατοίκους, οι οποίοι ως επί το πλείστον ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την εστίαση και τουρισμό, ή εργάζονται στα μεταλλεία Γερακινής (και παλαιότερα στου Βάβδου).
Η γραφική τοποθεσία στην οποία είναι χτισμένος ο Άγιος Πρόδρομος, με τον Ρεσετνικιώτη (Ολύνθιο) ποταμό να διαρρέει το χωριό, τα παραδοσιακά σπίτια και την αναπαλαιωμένη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (χτισμένη το 1851), το καθιστούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.----


Επεξήγηση των επιθέτων του Αγίου Προδρόμου

Η συγκεκριμένη ανάρτηση  ειναι μία προσπάθεια επεξήγησης των επωνύμων (επιθέτων) των κατοίκων του Αγίου Προδρόμου, όπως και η κατηγοριοποίησή τους σε ομάδες, ανάλογα με την έννοιά τους.
Τα επώνυμα μπορούν να διακριθούν σε 6 κατηγορίες: πατρωνυμικά, μητρωνυμικά, ανδρωνυμικά, εθνικά, επαγγελματικά και παρωνύμια.

Πατρωνυμικά

Τα πατρωνυμικά επώνυμα σχηματίζονται από ένα βαπτιστικό όνομα (στην ονομαστική ή στην γενική) στο οποίο προστίθενται παραγωγικά επιθήματα (καταλήξεις), π.χ. Γεώργιος - Γεωργάκης, Γεωργούλης, Γεωργόπουλος κτλ. Υπάρχουν βέβαια και τα σύνθετα, όπου μπροστά από το όνομα προστίθεται και κάποια ιδιότητα, π.χ. Μακρυγιάννης (Μακρής + Γιάννης). Επίσης υπάρχουν και μερικά επώνυμα που βασίζονται σε βαπτιστικά κάποιας ξένης γλώσσας με την οποία ήρθε σε επαφή η γλώσσα μας στο πέρασμα των αιώνων. Στην κατηγορία αυτή υπάρχουν ή υπήρξαν στο χωριό τα εξής επώνυμα:

α) Απλά

1) Αβράμης, Αβραμίδης, Αβραμούδης: Προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αβραάμ, ή όπως αναφέρεται στον ελληνικό χώρο (κυρίως στην Ήπειρο) Αβράμης. Επί τουρκοκρατίας, αβράμηδες, αβραμίκοι ή ουβριοί λέγονταν και οι Εβραίοι, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το επίθετο συνδέεται με το όνομα Αβράμης και όχι με την καταγωγή ή εθνική ταυτότητα.
2) Αδάμου, Αδαμούδης: Από το βαπτιστικό Αδάμ ή Αδάμος, όπως πολύ συχνά ακούγεται στην Ήπειρο. Το όνομα έχει αρβανίτικη προέλευση.
3) Αυγέρος, Αυγέρης: Προέρχεται από το όνομα Αυγερινός ή Αυγέρος.
4) Γέργου: Πιθανόν προέρχεται από το όνομα Γιώργου (του Γεωργίου δηλαδή), το οποίο με το πέρασμα του χρόνου έγινε Γέργου.
5) Γεωργακούδης: Σχηματίζεται από το όνομα Γεωργάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης, σημαίνει δηλαδή "ο μικρός Γεωργάκης". Με καταγωγή από τα Σανά.
6) Γιαννακούδης: Παρόμοιο με το προηγούμενο, σχηματίζεται από το όνομα Γιαννάκης και την υποκοριστική κατάληξη -ούδης.
7) Γούσιος: Προέρχεται μάλλον από το βαπτιστικό όνομα Γεώργιος, όπως ακούγεται στην ηπειρώτικη διάλεκτο, δηλαδή Γούσιος, Γούσιας. Έχουν καταγωγή από την Γαλάτιστα.
8) Γραμμένος, Γραμμενόπουλος: Προέρχεται από το όνομα Γραμμένος. Το επίθετο Γραμμενόπουλος μετασχηματίσθηκε από το Γραμμένος, με την προσθήκη της κατάληξης -όπουλος, που δηλώνει "το παιδί του Γραμμένου" και όχι καταγωγή από την Πελοπόννησο.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ

Η ονομασία του ανθρώπου με ένα η περισσότερα ονόματα είναι πανάρχαιο φαινόμενο.
 Ήδη ο Όμηρος πιστεύει ότι η ανθρωπωνυμία είναι πανανθρώπινη συνήθεια.
Για τους Έλληνες κάθε ιστορική περίοδος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ονοματοθεσίας της.
  • Στην Μυκηναϊκή Εποχή π.χ. επικρατούν τα ονόματα που εκθησιάζουν πολεμική ικανότητα (Μενεπτόλεμος , Μενεχάρης , Μενεσθεύς κ.λ.π.) ενώ
  • Στην Βυζαντινή Εποχή επικρατούν τα χριστιανικά ονόματα, τα ονόματα των αξιωματούχων της βυζαντινής αυτοκρατορίας κ.λ.π.

Δευτερεύουσα ονομασία

Επειδή το κύριο (βαπτιστικό) όνομα δεν επαρκούσε για την διάκριση των ατόμων σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες , γι' αυτό προέκυψε αρκετά ενωρίς η ανάγκη να συνδέεται με το δεύτερο διακριτικό όνομα, το σύγχρονο επώνυμο.
Το σύγχρονο ονοματολογικό σύστημα της Ευρώπης φαίνεται εκκίνησε από την Ιταλία στα μέσα του τον 16ου αιώνα και σίγουρα έχει τις πηγές του στο ρωμαϊκό και αρχαιο-ελληνικό σύστημα.
Στην Μυκηναϊκή Εποχή ως δεύτερο διακριτικό όνομα επικρατεί το πατρωνυμικό επίθετο.
Έτσι
Στην Κλασσική Εποχή με την παρακμή των παλαιών αριστοκρατικών γενών περιορίζονται και τα πατρώνυμα που δηλώνουν το γένος σε λίγα ονόματα όπως
Επικρατεί τώρα ο συνδυασμός του βασικού ονόματος με την γενική του ονόματος του πατέρα αντί του πατρωνυμικού επιθέτου όπως